Η απαρχή της ιστορίας που πρόκειται να αφηγηθεί εντοπίζεται στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Εξυφαίνεται γύρω από τρόπους σκέψης, τέχνης και γενικότερα στάσεις ζωής που συνάπτονται άμεσα με την εμφάνιση του σύγχρονου οικουμενισμού και το μετασχηματισμό του σε παγκοσμιοποίηση.
Αυτή «η θολή σκιαγράφηση του θέματος» που έγινε ανωτέρω, ομοιάζει με «τη θολοκουλτούρα» που εισήγαγε στη ζωή και στον τρόπο σκέψης μας ο οικουμενισμός. Ο τελευταίος αποτελώντας γνήσιο τέκνο αποκρυφιστικών και γενικότερα μασονικών ιδεολογιών εισήλθε ραγδαία στο σύγχρονο πολιτισμό, κατά τις αρχές του 70’ και διήρκησε έως τα τέλη της δεκαετίας του 90’. Η γέννησή του προήλθε από το γεγονός ότι οι εμπνευστές και εκφραστές του γρήγορα αντιλήφθηκαν ότι ο απροκάλυπτος μασονισμός και σατανισμός θεωρούνται παρωχημένες αντιλήψεις που δεν θα μπορούσαν να επηρεάσουν ευρέως τις λαϊκές μάζες στην ανερχόμενη εποχή της παγκοσμιοποίησης , όπως η τελευταία άρχισε να γνωρίζει μεγάλη άνθηση ,ιδίως, μέσω της εφεύρεσης και διάδοσης του διαδικτύου. Έτσι οι μασονικές δυνάμεις ακολούθησαν για ακόμη μία φορά την κλασσική μέθοδο του αντίχριστου, δηλαδή της προκάλυψης, ενεδύθησαν τη λεοντή του οικουμενισμού και «πορεύτηκαν εν ειρήνη»!
Η πρώτη έκφανση του νεοοικουμενισμού στη δεκαετία του 70’ υπήρξε το κύμα των new age πεποιθήσεων, ήτοι «ο νεοεποχιτισμός». Ξαφνικά, στις αρχές της δεκαετίας αυτής ανακαλύφτηκαν και προβλήθηκαν , ραγδαίως, ο σανσκριτισμός, η γιόγκα, η αυτοσυγκέντρωση και κάθε άλλη «ανατολίτικη αοριστολογία». Η nirvana έγινε πνευματικός αυτοσκοπός (πέρα από συγκρότημα) και όλα τα ανωτέρω επιδιώχθηκε να γίνουν ένας οικουμενικός τρόπος ζωής και θρησκευτική πεποίθηση (πάνω απ’ όλα).
Επειδή, όμως, κάθε μόδα έρχεται και παρέρχεται, έτσι και οι new age πεποιθήσεις διέγραψαν τον κύκλο τους και μοιραία κορέστηκαν. Το ιδεολογικό τους κενό ήρθε να αναπληρώσει ένα νέο εφεύρημα των σκοτεινών ταγών των αντιχριστιανικών πεποιθήσεων : «η οικουμενική οικολογία». Αίφνης , ανακαλύφτηκε ότι ο πλανήτης πάσχει, καταστρέφεται και η μόνη σωτηρία του είναι, βέβαια, ανθρώπινη και φυσικά είναι η οικολογική στάση ζωής. Ωστόσο, η φοβερή αυτή ανακάλυψη (προσομοιάζουσα μόνο με την ανακάλυψη του τροχού) έγινε από χαρτογιακάδες τεχνοκράτες, οι οποίοι μπορεί να πείθουν ακόμη και ότι η γη αναπνέει και ότι έχει ψυχή, αλλά είναι απορίας άξιον, εάν μπορούν να πείσουν ότι έχουν επαφή με το φυσικό περιβάλλον!
Η οικουμενική οικολογία, ωστόσο, έχει φοβερό προκάλυμμα. Ποιος αλήθεια θα αμφισβητήσει τη γνησιότητα ενός ενδιαφέροντος για την προστασία του πλανήτη τη στιγμή που ο τελευταίος διέρχεται μία από τις «σκοτεινότερες περιόδους» της ιστορίας του, ως προς τη μελλοντική του επιβίωση; Το θέμα είναι, όμως, από ποιους πηγάζει αυτό το ενδιαφέρον και σε τι αποσκοπεί.
Και επειδή πρέπει να εισέλθουμε πίσω από το προαναφερόμενο προκάλυμμα, πιστεύω πως η οικουμενική οικολογία είναι ως ιδεολογία άλλο ένα προσωπείο του σύγχρονου οικουμενισμού , ο οποίος έχει σκοπό να πλήξει τη θρησκευτική πίστη και συγκεκριμένα τη μόνη αληθινή ορθόδοξη χριστιανική πίστη, μέσω : α) της θεοποίησης της ύλης, δηλαδή του περιβάλλοντος και συνακόλουθα την ενίσχυση της αθεϊας και β) του αποπροσανατολισμού του ανθρώπου από τη μέγιστη πνευματική του λειτουργία :την πίστη και την προσευχή στο Θεό.
Για άλλη μία φορά επαναλαμβάνεται το σχήμα : Συγκριτισμός-Οικουμενισμός-Αθεϊα. Η ιστορία, λένε, ότι επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Μόνο, όμως, όταν δεν διδάσκει!
Τέλος και τω Θεώ δόξα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου