“ΚΑΡΤ-ΠΟΣΤΑΛ ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΤΟΠΙΩΝ»
Όποιος μπει στον κόπο να διαβάσει αυτό το άρθρο, το πρώτο συμπέρασμα που θα βγάλει από τον τίτλο του και μόνο είναι ότι κάτι αντιφατικό συμβαίνει εδώ. Ενδεχομένως, ο αναγνώστης μπορεί και να νευριάσει, καθότι θα νομίσει ότι σκοπός του γράφοντος είναι να υποβαθμίσει τη νοημοσύνη του. Και τούτο, διότι εύλογα θα αναρωτηθεί: «καλά, υπάρχουν καρτ-ποστάλ που δεν δείχνουν αληθινά τοπία;»
Κι, όμως, αγαπητέ αναγνώστα, ούτε να υποβαθμίσω τη νοημοσύνη σου προσπαθώ, ούτε και να σου «πλασάρω» τίποτα μεταμοντέρνες και κουλτουριάρικες ιδέες. Το θέμα, εν προκειμένω, δεν είναι αν οι καρτ-ποστάλ απεικονίζουν αληθινά τοπία, αλλά αν όλοι, πλέον, βλέπουμε τα αληθινά τοπία της φύσης ως καρτ-ποστάλ.
Αυτό το «σαιξπηρικού τύπου» ερώτημα μου γεννήθηκε μία μέρα που θέλησα να πάρω μία εφημερίδα, περιέχουσα ένα ένθετο για την ευρύτερη περιοχή των Ζαγοροχωρίων. Το ενδιαφέρον μου, βέβαια, εστιαζόταν στο Μικρό Πάπιγκο, καθότι σκοπεύω κάποια στιγμή , το καλοκαίρι, να ανέβω στην Τύμφη (Γκαμήλα), κάτι το οποίο θα συνιστούσα και σε όποιον άλλον αγαπάει τα βουνά και την ορειβασία.
Ωστόσο, αυτό το οποίο διαπίστωσα από τους περιληπτικούς τίτλους στο εξώφυλλο του εν λόγω ένθετου , ήταν κάτι διαφορετικό. Κι αυτό, διότι στους τίτλους αυτούς γινόταν αναφορά σε παραδοσιακούς ξενώνες, πολυάστερα ξενοδοχεία, «gourmet γεύσεις» και άλλα τέτοια λαϊφστάλικα πράγματα[1] . Α, ναι! Στο βάθος υπάρχει και ένα πλήθος από εξαίσια και ειδυλλιακά φυσικά τοπία, εν προκειμένω, άγριες βουνοκορφές, διάσελα, δάση, καταρράκτες και πολλά άλλα, έτσι, για να γεμίσει το κάδρο!
Υγ: Τελικά, δεν την αγόρασα την εφημερίδα με το ένθετο!
O γράφων
Innerland-Entroterra
26/11/2011
[1] δικός μου νεολογισμός, ο οποίος προέρχεται από την αγγλική λέξη «lifestyle” και μας προτρέπει , επί παραδείγματι, πηγαίνοντας στο βουνό να πάρουμε μαζί μποτίνια (300 ευρώ), αντιανεμικό μπουφάν (200 ευρώ), κάμερα 180 μεγκαπίξελ (και δεν συμμαζεύεται) και την καλή μας διάθεση. Και ο νοών νοείτω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου