+SIC TRANSIT GLORIA MUNDI+
(η απερχόμενη υλική δόξα και ο μέλλων αιών...)
Ο άγιος Αναστάσιος ο Σιναϊτης στο λόγο του "προς Κοιμηθέντας" περιγράφει την αγωνία που ζει η ψυχή τις ώρες της αναχωρήσεώς της από την εδώ ζωή.Το πόσο αναλογίζεται τα αμαρτήματά της και φοβάται το πέρασμα στην άλλη ζωή.Λέει λοιπόν: "είναι μεγάλο και άδηλο του θανάτου το μυστήριο και κανείς δεν μπορεί να μας το περιγράψει.Είναι φρικτά και φοβερά όσα περνάει την ώρα εκείνη η ψυχή, τα οποία κανείς από μας δεν τα γνωρίζει, παρά μόνο εκείνοι που έφυγαν πριν από μας, εκείνοι πέρασαν το πέρασμα και είναι οι μόνοι έμπειροι...".
Και λίγο παρακάτω , ο άγιος Αναστάσιος αφηγείται τα βιώματα ενός αδερφού που πρόκειται να αποδημήσει, ο οποίος σαν να απολογείται και να βλέπει μπροστά του να ξετυλίγεται όλη του η ζωή, λέει: " Ω, πέστε μου τί να κάνω ο ταλαίπωρος; Με βρήκαν ανέτοιμο...προσευχηθείτε για μένα, να βρω κάποια συγχώρεση για τα αμαρτήματά μου, να βρω μικρό έλεος...Αλήθεια,πως ξεγελάστηκα! Πώς παρέσυρα τον εαυτό μου λέγοντας - είμαι νέος ακόμα, ας απολαύσω τις χαρές της ζωής! Ας απολαύσω τον κόσμο.Ας αναπαύσω τη σάρκα και στο τέλος μετανοώ.Διότι, ο Θεός ειναι φιλάνθρωπος και οπωσδήποτε θα συγχωρέσει. Αυτά σκεπτόμουνα κάθε μέρα και πέρασα τη ζωή μου μέσα στην αμαρτία. Άκουγα διδαχές και δεν έδινα σημασία. Με νουθετούσαν και περιφρονούσα τις νουθεσίες. Άκουγα τις Γραφές σαν να μην τις άκουγα.Άκουγα για την Κρίση και κορόϊδευα.Άκουγα για το θάνατο και ησύχαζα σαν αθάνατος.Τον περιφρονούσα σαν να ήμουν αιώνιος. Και να, με συνέλαβαν αμετανόητο και κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει και να με λυτρώσει".
"Και ενώ μιλάει ο αδελφός", συνεχίζει ο άγιος Αναστάσιος ο Σιναϊτης και μας διηγείται τα βιώματα του, "ξαφνικά δένεται η γλώσσα του ,το μυαλό του σκοτίζεται ,τα μάτια του γίνονται απλανή. Τότε έρχονται και οι Δεσποτικές δυνάμεις. Τότε καταφτάνουν και οι σκληροί και αδυσώπητοι υπηρέτες του σκότους. Αντικρύζοντας τους ο ταλαίπωρος άνθρωπος δονείται ολόκληρος. Ακόμη και το σπίτι,σαν να γίνεται σεισμός, το νοιώθει να ταρακουνιέται.Τρέμει σύγκορμος ο αδερφός, ταράζεται, καταπλήσσεται βλέποντας δυνάμεις φοβερές, μορφές παράξενες, βλέποντας τάγματα, τα οποία ποτέ δεν ξαναείδε...Αυτά ενώ βλέπει αρπάζεται από τούτη τη ζωή".
Και απευθυνόμενος σε μας τους ζώντες μας υπογραμμίζει τη ματαιότητα και το σύντομο της ζωής μας και μας λέει:
"Τί είναι ο άνθρωπος; Σκουλήκι και στάχτη και σκιά και όνειρο.Ένα βλέμμα και πέρασε, έφυγε, τελείωσαν όλα.Ένα βλέμμα και σώπασε.Εκείνος ο πολύ ανδρειωμένος, ο δυνάστης,ο ισχυρός βρίσκεται ξαπλωμένος, πιο πράος και από ένα πρόβατο. Ο επιφανής έγινε αφανής, ο εξουσιαστής εξουσιαζόμενος.Τον οδηγούν όπου θέλουν οι εξουσιαστές στον αέρα, εκεί που συναντούν τα σκληρά τελώνια, οι συνήγοροι,οι οποίοι τον κατηγορούν,του παρουσιάζουν τα αμαρτήματά του, του ξετυλίγουν χειρόγραφα, όπου καταγράφονται όσα έπραξε στα νειάτα του και στα γηρατειά του.Του υπενθυμίζουν όσα αμαρτήματα διέπραξε ακούσια ή εκούσια, με τα λόγια του,με τις πράξεις του και με τους λογιασμούς του".
Απόσπασμα από το βιβλίο: "Θάνατος,Ανάσταση και Αιώνια ζωή", εκδόσεις Ετοιμασία, Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Καρέας 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου