«Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΗΣ ΓΚΟΜΕΝΑΣ»
ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Άποψη μου είναι ότι αν πρόκειται να αναμασάμε ιδέες, απόψεις και τοποθετήσεις σε δοκίμια που αναφέρονται στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, καλύτερα είναι να μη χύνουμε άσκοπα το μελάνι. Καιροί λιτότητας γαρ! Το εάν, βέβαια, χύνω κι εγώ τώρα άσκοπα μελάνι, σας παρακαλώ να το κρίνετε με βάση την πρωτοτυπία ή όχι του θέματος, κι όχι με κριτήριο το εάν συμφωνείτε ή όχι με την άποψη που εκφράζω.
Επί του προκειμένου, διαβάζοντας κανένας τον τίτλο του δοκιμίου, το λιγότερο που θα τον χαρακτήριζε είναι περίεργος! Διότι, τι σχέση έχει «η νοοτροπία της γκόμενας» με το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα; Και καταρχήν, τι είναι άραγε αυτή «η νοοτροπία της γκόμενας»; Εύλογα και πάνω απ’ όλα εύστοχα τα σχετικά ερωτήματα.
Πρωτίστως, «γκόμενα» είναι μία πληθυσμιακή ομάδα του κοινωνικού συνόλου της σύγχρονης εποχής. Η συγκεκριμένη ομάδα, προφανώς, αναφέρεται σε άτομα θηλυκού γενους, αλλά κατ’ εξαίρεση αναφέρεται και σε άτομα αρσενικού γένους που παρουσιάζουν όμοια στοιχεία συμπεριφοράς με τη συγκεκριμένη ομάδα, ασχέτως του γένους τους!
Ποια χαρακτηριστικά, όμως, συνιστούν τη λεγόμενη «νοοτροπία της γκόμενας» και κατ’ επέκταση τον ίδιο τον χαρακτηρισμό της «γκόμενας»; Καταρχήν, η έλλειψη ευθύτητας. Η συγκεκριμένη πληθυσμιακή, αλλά και κοινωνική ομάδα δεν λέει ποτέ αυτό που σκέφτεται, αλλά κινείται πάντα πλαγίως. Επιπροσθέτως, συναφές με την έλλειψη ευθύτητας είναι και η συχνότατη ψευδολογία και παράθεση προφάσεων και δικαιολογιών επί παντός θέματος. Στα πλαίσια, άλλωστε, αυτής της παράθεσης προφάσεων κινείται και «το χαρακτηριστικό της διγλωσσίας», το οποίο πολύ καλά επεξηγεί ο θυμόσοφος λαός με τη φράση: «άλλα λέει στον ένα και άλλα λέει στον άλλο». Το χαρακτηριστικό αυτό έγκειται στο γεγονός ότι κάποιος μπορεί να υποστηρίζει μία συγκεκριμένη άποψη μπροστά σε ένα κοινό και κατόπιν να υποστηρίξει την αντίθετη άποψη σε ένα άλλο κοινό, αναλόγως με τις επιδιώξεις που έχει.
Ένα ακόμη χαρακτηριστικό της ομάδας αυτής είναι η λεγόμενη «καβάτζα», κατά την καθομιλουμένη. Δηλαδή, η συγκεκριμένη ομάδα πάντα προσπαθεί να κερδίζει από τις διαπροσωπικές σχέσεις, να παίρνει και ποτέ να μη δίνει. Εντός των πλαισίων αυτών ποτέ δεν θα διακινδυνεύσει παίζοντας το σύστημα «όλα ή τίποτα» σε κάθε υπόθεσή της, διατηρώντας πάντα μία «πισινή» κατά το κοινώς λεγόμενο.
Περαιτέρω, «η γκόμενα» και οι συν αυτής χαρακτηρίζονται από άκρατο αριβισμό, προκειμένου να επιτύχουν το σκοπό τους. Είναι θιασώτες, δηλαδή, του ρητού: «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», χρησιμοποιώντας ακόμη και αθέμιτα ή ανέντιμα μέσα (ή και τα δύο μαζί), προκειμένου να επιτύχουν ό,τι έχουν βάλει κατά νου. Σε αυτό ακριβώς το πνεύμα εντάσσεται και η ακολουθούμενη «αρχή της ήσσονος προσπάθειας». Δηλαδή τα μέλη της ομάδας αυτής θέλουν , με βάση αυτή την αρχή, να πετυχαίνουν το σκοπό τους με όσο το δυνατόν λιγότερο κόπο, ει δυνατόν και άνευ κόπου και προσπάθειας.
Η ευθυνοφοβία, επίσης και η μετακύλιση ευθυνών χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό την πληθυσμιακή ομάδα «της γκόμενας», καθότι ποτέ δεν θα παραδεχτούν τα μέλη αυτής ότι φταίνε για μία υπόθεση ή ένα λάθος, έστω κι αν η ευθύνη τους είναι πασιφανής και κατάδηλη. Η δημιουργία δε πατάγου, τσακωμού, αλλά και αλλαγής θέματος είναι συνήθεις χρησιμοποιούμενες μέθοδοι για τον αποπροσανατολισμό αυτών που ζητάνε ευθύνες.
Επιπροσθέτως, η συγκεκριμένη ομάδα θέλει να’ χει μεγάλο κοινό από ακολούθους, έτοιμους να την ακολουθήσουν σε κάθε της κίνηση, σωστή ή λάθος. Το κοινό, βέβαια, αυτό δεν πρέπει να ακούει, να βλέπει και να μιλάει, αλλά να συμφωνεί, αναφανδόν, με τις κινήσεις της ομάδας. Για να συμφωνεί, ωστόσο, απαιτείται η ανάπτυξη «μίας πελατειακής σχέσης» μεταξύ «της γκόμενας» και των ακολούθων της, όπου στο δίπολο αυτό, αυτή υπόσχεται και οι ανωτέρω πιστεύουν στις υποσχέσεις της.
Θα ήθελα ακόμη να προσθέσω ότι η αναφερόμενη πληθυσμιακή ομάδα έχει παντελής έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα, ενώ ζει στο δικό της πλασματικό κόσμο, τον οποίο υπερασπίζεται με σθένος. Δεν έχει, δε, καμία ικανότητα αντιμετώπισης οποιασδήποτε κρίσης, ενώ σε δύσκολες καταστάσεις κοιτά πάντοτε να αποδράσει από αυτές.
Πολλά χαρακτηριστικά , ακόμη, έαν καθήσει να σκεφτεί κανείς θα εντοπίσει σχετικά με την κοινωνική ομάδα «της γκόμενας», όλα αρνητικά στο πρόσημό τους. Για παράδειγμα, η επιδερμική αντιμετώπιση των ζητημάτων, ιδίως των σοβαρών, η δόσις άρτων και θεαμάτων στο πλανώμενο κοινό για τον αποπροσανατολισμό του από κάθε είδους σκέψη, ο φαρισαϊσμός και η υποκρισία με δήθεν συναισθηματισμούς στο άκουσμα δυσάρεστων ειδήσεων κτλ κτλ.
Μετά από όλα όσα παρέθεσα, θα ήθελα να κάνω κι εγώ ένα ερώτημα στους αναγνώστες αυτού του δοκιμίου : σας θυμίζουν τίποτα τα στοιχεία αυτά «της νοοτροπίας της γκόμενας» σε σχέση με το ελληνικό πολιτικό σύστημα (με το έψιλον μικρό και όχι κεφαλαίο εδώ); Η απάντηση σας ανήκει δικαιωματικά!
07/04/2012
Innerland
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου