<< ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΜΟΝΗ, ΚΑΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ, ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΑΔΙΚΙΕΣ ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΘΥΜΩΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ.
ΟΠΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΕ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΑΣΕ ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΠΟΡΕΥΤΟΥΝ ΜΑΖΙ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΕΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΑΡΧΟΝΤΑ, ΕΚΕΙΝΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΕ ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΡΟΧΑ. ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΚΛΕΨΕ ΕΝΑ ΧΡΥΣΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ, Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΠΟΡΡΗΣΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΤΙΠΟΤΑ. ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ, ΩΣΠΟΥ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΝ ΠΑΛΙ ΚΑΙ ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ ΑΡΧΟΝΤΑ. ΕΚΕΙΝΟΣ ΟΜΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΔΙΩΞΕ ΜΕ ΑΣΧΗΜΟ ΤΡΟΠΟ, ΤΟΤΕ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ Ε
ΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΑΡΧΟΝΤΑ. Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΑΛΙ ΔΕ ΜΙΛΗΣΕ. ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥΣ, ΩΣΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΒΑ ΕΝΟΣ ΦΤΩΧΟΥ ΒΟΣΚΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΝ ΚΑΙ ΛΥΤΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΟΤΙ ΕΙΧΕ, ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΟΜΩΣ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΒΑΛΕ ΦΩΤΙΑ ΚΙ ΕΚΑΨΕ ΤΗΝ ΚΑΛΥΒΑ ΤΟΥ ΒΟΣΚΟΥ.
ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ, ΩΣΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΙ ΕΤΣΙ ΖΗΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΘΗΚΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΟΔΕΥΣΕΙ, Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΟΜΩΣ ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΔΙΠΛΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΟΤΑΜΙ ΕΣΠΡΩΞΕ ΤΟΝ ΝΕΑΡΟ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΝΙΓΗΚΕ.
ΤΟΤΕ Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΦΩΝΑΞΕ ΜΕ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΞΕΝΟ << ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ?>> ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕ <<ΕΙΜΑΙ ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΚΑΝΑ ΗΤΑΝ ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ>> <<ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ?>> ΚΙ Ο ΞΕΝΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕ << ΕΚΛΕΨΑ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΑΡΧΟΝΤΑ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΣΤΟΜΙΟ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΠΙΝΕ ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΕ, ΤΟ ΑΦΗΣΑ ΣΤΟΝ ΚΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕ, ΕΚΑΨΑ ΤΗΝ ΚΑΛΥΒΑ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥ ΒΟΣΚΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΣΚΑΒΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙ ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΘΑ ΒΡΕΙ ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΘΗΣΑΥΡΟ, ΚΑΙ ΕΠΝΗΞΑ ΤΟ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΒΑΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΕΧΑΝΕ>>
