ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ « Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΤΖΟΓΑΔΟΡΟΥ»
Το να γράψεις κάτι για την οντολογία της ψυχής, είναι εξαιτερικά δύσκολο εγχείρημα. Δεν θα το τολμούσα, λόγω της πνευματικής και διανοητικής μου κατάστασης, αλλά και λόγω της ηλικίας μου. Το να γραφτεί, όμως, κάτι για τα πράγματα από τα οποία πάσχει η ψυχή, είναι θαρρώ ένα πράγμα που είναι εφικτό, είτε λόγω εμπειρίας κάποιου, είτε λόγω κοινωνικής παρατήρησης.
Αυτό με το οποίο θα ήθελα να ασχοληθώ σε αυτό το απλό πόνημα, είναι, γενικά, για τα πάθη της ψυχής και τη σύνδεσή τους με τη λεγόμενη «θεωρία του καλού τζογαδόρου».Τί είναι, όμως, η θεωρία αυτή και τί σχέση μπορεί να χει με τα πάθη της ψυχής; Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, καλός τζογαδόρος είναι αυτός που ξέρει πότε πρέπει να σταματήσει τη χαρτοπαιξία. Και είναι αλήθεια ότι τη χαρτοπαιξία τη σταματάς, όταν έχεις πραγματικά κερδίσει κάτι , γιατί μετά θα ναι πολύ αργά.
Μετά την ανάπτυξη της συγκεκριμένης θεωρίας, θα αναρωτηθεί κανείς πως μπορεί να συνδεθεί με τα πάθη της ψυχής. Η πιο άμεση απάντηση που θα μπορούσε να δοθεί στο ερώτημα αυτό, είναι η διαπίστωση πως και η ίδια «η θεωρία του καλού τζογαδόρου» εκπηγάζει από ένα πάθος, ήτοι την χαρτοπαιξία. Θέλοντας, όμως, να μιλήσω, κάπως πιο αλληγορικά, πιο παραβολικά, θα έλεγα ότι «ως χαρτοπαίχτης» νοείται ο κάθε άνθρωπος που μαστίζεται από πάθη (όλοι μας δηλαδή).Το εάν αυτός είναι «καλός χαρτοπαίχτης», εξαρτάται τώρα από το εάν μπορεί να αντιληφτεί πότε θα πρέπει να σταματήσει το πάθος του και εάν φυσικά (εκ του αποτελέσματος κρίνοντας) το σταματήσει. Αυτό, άλλωστε, θα ναι και το κέρδος του[i] Το χρονικό σημείο, βέβαια, διακοπής του πάθους, συνάπτεται άμεσα με την αντίληψη ότι αυτό προκάλεσε κάποιο κακό και με την ιδέα της πρόληψης ενός μελλοντικού μεγαλύτερου από το πάθος κακού.
Η επιλογή, όμως, του χρονικού σημείου διακοπής του πάθους μοιάζει κάπως αντιφατική και οξύμωρη με την ίδια την έννοια του πάθους! Κι αυτό, διότι το πάθος εκ της φύσεώς του είναι εύκολο να σε καταλάβει, αλλά δύσκολο να το καταλάβεις εσύ![ii] Ωστόσο, πρόσεξε αναγνώστα! Εάν ποτέ αντιληφθείς ότι σε κατέλαβε ένα πάθος, πράγμα μεν δύσκολο, αλλά ευκολότερο από το να το καταπολεμήσεις, είτε αυτό είναι η χαρτοπαιξία, είτε η οινοποσία, είτε ο έρωτας, είτε η σαρκολαγνεία, είτε οτιδήποτε άλλο, θυμήσου (εάν μπορείς) και «τη θεωρία του καλού τζογαδόρου» που ξέρει πότε να σταματήσει. Τελειώνοντας, στα αλήθεια δεν ξέρω εάν μπορεί κάποιος να πραγματοποιήσει αυτή τη θεωρία. Άλλωστε, δεν ξέρω και πολλούς καλούς τζογαδόρους!
Αφιερωμένο στον «Κυρηναίο»
Innerland
5/12/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου